آنقـدر کِــهـ اَز تَمـــآم زنـــدِگــی

عَکـــس دآریـــم

ذره ای خــودَش رآ نــدآریــم

شــآیـَد دوربــین هآ 

می دآنِستَنـد

آدَم هــآ خآطرآتــِشـآن رآ

بیشــتَر دوســت دآرَند!

 ماهی قرمز این تنگ بلور

منتظر بود به دریا برسد...

بی خبر بود که خودخواهی من

آروزیش را به فنا خواهد داد...

چـآیت را بنوش

و نگــرآن فــردآ نبــآش

اَز گنــدمزآر مــن و تــو

مشــتی کــآه مـی مــآند

بــرآی بــآدهــا...

روزی مــآ دوبـآره کبــوتر هــآیمآنـــ

پــروآز خـوآهیـــم دآد

و مهــربآنی

دســت زیـبآیی رآ خــوآهد گرفتـــ

مـن آن روز رآ بـهـ انــتظآر مــی کشـم

حتــی اَگـــر نبــآشــم

وقتی ردپــــآی مهربآنـی ات رآ

در قلــب کسـی بــآقی بگــذاری

همیشهـــ بیشــتر از حاضــرین

حـــاضر خوآهی بــود

حتی اگـــر غـآیب بــآشی ...

امروز تنها یه فرصت است ...

فرصت دیگریستـــــ

برای

محقـــق کردن

آرزوی دیگـــر..